غصب زمین و سیاست تغییر جمعیتی در ترکمن صحرا

شاید به جرات بتوان گفت ،مسئله زمین در ترکمن صحرا اصلی ترین و خطرناک ترین مسئله ای است که با توجه به وسعت و گستردگی آن در ترکمن صحرا، بیشترین برنامه ریزی حکام ایران برای استحاله مردم ترکمن از طریق برنامه ریزی بر محور آن بنا شده است .این روند البته از دوران پهلوی پایه ریزی شده و تاکنون ادامه دارد .در دوره پهلوی ها به دلیل مسائل نژادی و فارسیزه کردن ترکمن ها و در حکومت کنونی ایران علاوه برآن ،مسئله مذهب نیز بر آن اضافه گردیده و برای آن نوعی تقدس نیز اضافه نموده اند تا با استبصار ترکمن های اهل سنت ،نقطه اشتراکی با ترکمن ها پیدا کرده و روند استحاله راحت تر پیش رود . غصب و مصادره زمین در ترکمن صحرا تا به امروز بدون وقفه ای ادامه داشته و دارد .هر از چندی اما به رغم پنهانکاری حکومت ،این موضوع آشکارتر شده و نقشه ها عیان می شود .از برنامه های بزرگ و کلیدی حکومت ایران برای استحاله ترکمنها ،نقشه تغییر جمعیتی نوار مرزی ترکمن صحرا است که از چندین سال پیش کلید خورده است .شاید نمونه بارز آن ،یکجا نشین کردن عشایر شیعه کرد شمال خراسان در منطقه مراوه تپه و اطراف آن باشد که با دادن امتیازات فراوان برای آنها و ساختن مسکن و روستاهایی در منطقه ، به اجرای آن می پردازند که هم اکنون اجازه حمل سلاح و مقابله با ترکمنهای معترض نیز به آنها داده شده است .از نمونه های آشکار دیگر این نقشه که خوشبختانه با وجود فضای مجازی و وسایل ارتباط جمعی نوین این مسئله مستند گردید ، حمله نیروهای نظامی دولت ایران برای غصب زمینهای مرتعی ترکمنهای اوقی دپه در نزدیکی مرز اینچه برون در شمال ترکمن صحرا است که با مقاومت مردم منطقه و درگیری با نظامیان ،اجازه این غصب و مصادره داده نشد .در حالی که سی تن ،از مرد و زن روستا را بعدا دستگیر و روانه زندان کردند .ویدئو این درگیری در اینترنت موجود است. امروزه مراتع اکثر روستاها به عناوین مختلف از دست روستاییان خارج گردیده و فنس کشی شده است که موجب از بین رفتن شغل دامداری که در این روستاها شده است.
جدای از این موضوع ،زمینهای زیادی در دست بنیادهای مختلف به مانند بنیاد مستضعفان ،بنیاد علوی و ستاد اجرایی فرمان امام قرار دارد که این نهادها هزاران هکتار را به عناوین مختلف تحت تملک خود دارند. هر از چندی نیز بنا به دلایلی اقدام به تقسیم این زمینها و فروش آن می کنند .در این بین آنچه تاسف برانگیز است،عدم فروش آن به ترکمنهاست .یعنی زمینی که در اصل به خود ترکمنها تعلق داشته و در دوره پهلوی غصب شده و پس از انقلاب به جای برگرداندن آن زمین ها به صاحبان اصلی آن ،به این بنیادها سپرده شده ، فروش و امانت آن به ترکمن ممنوع است. تا با تملک آن توسط دیگر اقوام مهاجر ،روند تغییر جمعیتی را تسریع بخشند . مسئله بعدی اعطای کد به سازمانهای قدیمی که اکثرا زابلی نشین هستند نیز از جمله دیگر نقش هاست است .هم اکنون نزدیک به پانصد روستای زابلی نشین در ترکمن صحرا وجود دارد . از نمونه های این تبعیض آشکار حکومت ایران که توسط سازمان توهرا شناسایی و پیگیری شد فروش 6/322 هکتار از زمینهای شمال غرب گنبد در نزدیکی روستاهای دیگچه ،بی بی شیروان و… است که در اختیار ستاد اجرایی فرمان امام گرگان قرار داشته و متعلق به یک فرد سیستانی به نام لکزایی که از سیستانی های منطقه آق قلا می باشد که در اصل او نیز به وکالت از طرف شخصی دیگر که به احتمال قوی از فرماندهان سپاهی که در زاهدان مستقر است خریداری و در اصل واگذار شده است .این زمینها که در دل ترکمن صحرا واقع شده ،طی نامه 254 در تاریخ 31/2/93 که دقیقا با شماره پلاک 13/12 فرعی از 33 اصلی از بخش 14 گنبد در اداره ثبت املاک ثبت گردیده است به صورت تمام قسط که طی دوازده سال باید پرداخت نمایند واگذار شده است .قابل ذکر است 33 اصلی ،محدوه روستای دیگچه تا جاده داشلی بورون را شامل می شود . این واگذاری ها ،گوشه ای از برنامه تغییر جمعیتی مناطق مرزی می باشد . تحقیق بیشتر نمایندگان ترکمن در مجلس و البته حقوق دانان ترکمن که به ملت و فرهنگ و دین خود اهمیتی می دهند در این زمینه کارساز خواهد بود .هرچند احتمال برگرداندن زمینها از طرف آنها محال است .اما فریاد تظلم ترکمن را سازمان های جهانی حقوق بشری خواهند شنید .سازمان توهرا متشکل از فعالان حقوق بشر در ترکمن صحرا بوده و در این زمینه از مردم ترکمن انتظار همکاری و همیاری دارد تا با ارسال اخبار این چنینی از جای جای ترکمن صحرا ،فریادمان را هر چه رساتر به همه برسانیم .